Review Six Feet Under, Powerstroke & Supports @ JH Asgaard

Datum: 
vrijdag, 19 april, 2019

Eerder dit jaar pakten onze vrienden van GRIMM Gent uit met een verrassing van formaat. Niemand minder dan Six Feet Under, het geesteskind van Cannibal Corpse medeoprichter Chris Barnes, beloofde naar Jeugdhuis Asgaard af te zakken. Gezien de capaciteit van amper hondervijftig toeschouwers, was het optreden in een mum van tijd uitverkocht. Afgelopen vrijdag was het grote moment aangebroken. Ondersteund door onder meer Powerstroke, Short Fuse en Childrain, tekende Six Feet Under voor een gedenkwaardige belevenis. Bij GigView konden we het spektakel vanop de eerste rij meemaken. Lees hieronder onze terugblik op deze luide, zweterige maar bovenal intieme avond!

Op vraag van opener Dead Eyes Always Dreaming, werd de aanvang van de concertavond met een half uur verlaat. Het Amerikaanse combo wilde kost wat kost voor een zo gevuld mogelijke zaal spelen. De weergoden waren de groep uit Michigan echter slecht gezind. Van de reeds aanwezige toeschouwers, verkoos het merendeel met een pint in de hand te zonnebaden. Wie zich toch binnenin waagde, kreeg naast een saunabezoek eveneens een stevige portie deathcore voor de kiezen. Een echt onuitwisbare indruk kon Dead Eyes Always Dreaming dan niet nalaten, de jonkies maakten het beste van de situatie. Met Echo of Damnation werd na zo’n dertig minuten het podium vrijgemaakt voor de volgende groep op de affiche.

Heel wat aanwezigen genoten nog steeds van de buitenlucht toen Morose Vitality het podium betrad. Een jammere zaak want het gezelschap uit North Carolina bracht het er lang niet slecht vanaf. De brutale deathmetal in combinatie met de expliciete humor van zanger Dave Swan vormde het voorlopige hoogtepunt van de avond. Tussen nummers als Human Bloodlust, Rotting Cross en The Illusion of What Is door, deed de brulboei diens beklag over zweterige testikels. Ook de geluidstechnicus van dienst werd niet gespaard. Zo werd in ruil voor een seksuele tegendienst, geopperd of de vocalen niet wat luider in de mix konden. Het hoeft niet altijd bloedserieus te zijn!

Het was aan respectievelijk de Basken van Childrain en het Amerikaanse Short Fuse om de concertavond verder te zetten. De groepen mogen dan afkomstig zijn van een verschillend continent, gelijkenissen zijn er in overvloed. Naast het delen van een voorliefde voor melodische deathmetal, zagen beiden het levenlicht in het nieuwe millenium. Of een tournee met Six Feet Under hun fanbasis kon vergroten, was maar de vraag. Zowel Childrain als Short Fuse lieten zich door middel van een modern klinkend timbre opmerken. Vooral in het geval van Childrain, had het gerust wat ouderwetser gemogen. Wat de Spaanse groep met onder meer The Farewell Parade liet horen, mocht dan best gevarieerd klinken, het voelde bij momenten wat stroperig aan. Van Short Fuse bleven ons vooral de composities Fuck the World en het bijzonder melodische Terrible Embraces bij.

Toen Powerstroke eraan begon, was de maximumcapaciteit van Jeugdhuis Asgaard nagenoeg bereikt. Voor menige groep van eigen bodem klinkt het voorprogramma van Six Feet Under verzorgen als een droom in de oren. We kunnen ons inbeelden dat het voor Powerstroke eerder als een routineklus aanvoelt. Van Europa doorkruisen met Body Count tot aantreden op Wacken Open Air: het Meetjeslandse combo wist reeds een stevig palmares op te bouwen. Op een groot festival of in een kleine club: dat Powerstroke zich thuis voelt op het podium, bleek vrijdag andermaal. Of de crossover / groove metal je nu aanspreekt of niet, aanstekelijk is het zonder enige twijfel! Met een setlist bestaande uit onder andere Walk the Talk, Done Deal, Blood Oasis en uiteraard Until the Fat Lady Sings, stoomde Powerstroke ons klaar voor de headliner van de avond.

Jeugdhuis Asgaard was getransformeerd in een zweterige, claustrofobische moshpit toen Chris Barnes en co op het toneel verschenen. Het optreden waar zo lang naar werd uitgekeken, kon bijna van start gaan. Vooraleer Six Feet Under openingsnummer The Enemy Inside inzette, moest de frontman met de eeuwige dreadlocks nog iets van het hart. Indien de aan het plafond bevestigde camera niet zou verwijderd worden, weigerde de Amerikaan eraan te beginnen. De mistoestand werd snel rechtgezet waardoor het spektakel eindelijk kon losbarsten. Het was een uur lang genieten van de kenmerkende strot van Barnes, groovy gitaarriffs en misschien nog het meest van de intieme belevenis. Meebrullers als Deathklaat en Lycanthropy zorgden ervoor dat de aanwezigen met hun enthousiasme geen raad wisten. Toen naar het einde toe de Cannibal Corpse klassiekers Hammer Smashed Face en Stripped, Raped and Strangled aan bod kwamen, draaide de moshpit nog steeds op volle toeren. Niets dan lof voor de organisatoren: dit was een evenement dat ons nog lang zal bijblijven!

Foto's met dank aan Steve Meert (Steve's Photography)

Categorie: 

Beluister onze Spotify GigView on tour playlist!