Door de aanwezigheid van Trump in Brussel, voelden we ons plots toch veel veiliger in onze hoofdstad. We besloten dan ook om nog één keer terug te keren naar het 'hell hole' voor de afsluiter van de Les Nuits editie van 2017. Afsluiten met een feestje? Nee, dat zat er niet in. Wel met een jazz tot minimalisme concert, met een knipoog naar klassieke muziek. Terry Riley is uitgegroeid tot een fenomeen binnen het minimalisme. Hij bracht zijn al even talentvolle zoon Gyan Riley mee. Over deze toch wel unieke samensmelting tussen vader en zoon hebben we het verder in dit artikel. Bovenop deze twee beroemdheden binnen hun muziekstijl trad ook piano virtuoos Lubomyr Melnyk aan. Kortom, dit was zo een avond voor fijnproevers die houden van experimentele jazz tot klassieke muziek, in de brede zin van dat genre. Enkel de benedenverdieping van Koninklijk Circus werd benut, en die zat toch heel goed gevuld voor deze bijzondere avond.

Naar aanleiding van de voorlaatste avond Les Nuits Botanique verhuisden we naar een heel bijzondere locatie. De Onze-Lieve-Vrouwkerk van Laken is één de meest indrukwekkende gebouwen en kerken die ons land rijk is. Niet alleen door het al even rijkelijke verleden, of de nabijheid van het Koninklijk Paleis. Binnen deze kerk vind je als het ware de geschiedenis van Brussel en eigenlijk ons gehele land terug. Tot de Koninklijke Crypte en de grote orgels van Van Bever, die van historische waarde zijn. Hier kwam An Pierlé haar nieuwste werk voorstellen, Arches/Cluster. Het orgel neemt daarbij een belangrijke plaats in, ook al wordt ze deze keer niet echt gebruikt binnen de set. Deze locatie is bovendien de perfecte plaats om de muziek van An Pierlé pas echt tot zijn recht te laten komen. We willen meteen ook een pluim steken op de hoed van de lichtman/vrouw. De sfeervolle spots zorgden dat dit magisch concert ook visueel naar een onaards hoogtepunt werd gestuwd. Op bepaalde momenten werden buitenaards mooie beelden geprojecteerd op de grote pilaren in de kerk, die je als het ware bedwelmden tot in diepe vervoering brachten, waardoor we hier een meer buitengewone avond hebben meegemaakt, die nog lang zal nazinderen in hart en geheugen. Van ons en van iedereen in de overvolle kerk trouwens, daar zijn we heel zeker van.

Het lijkt wellicht wat kort door de bocht, maar we vinden binnen de France Chansons elementen terug die we ook vinden bij kleinkunst. Bij beide muziekstijlen zijn de artiesten troubadours, die hun publiek entertainen met enerzijds treurig en pakkende verhalen, anderzijds met grappige anekdotes. Al dan niet met een onderliggende bedoeling, de luisteraar een spiegel voor te houden. In beide muziekstijlen is vooral de taal - Frans of Nederlands - en al de aspecten daarvan zoveel mogelijk uitspitten de rode draad doorheen het geheel. Met Mathieu Boogaerts stond zo een fenomeen uit die Franse Chanson op het podium van Les Nuits Botanique, die schippert tussen een lach en een traan. Het voorprogramma werd verzorgd door een al even fenomenale zangeres/pianiste Angèle. Ons verslag.

De hoofdreden waarom wij als doorsnee muziekliefhebbers elk jaar enkele dagen afzakken naar Les Nuits Botanique is ontdekkingen doen, of net die parel vinden binnen het aanbod op de affiche, die boven de andere uitsteekt. Een onmogelijke opgave, zo blijkt elk jaar opnieuw. Want de organisatie biedt nu eenmaal een affiche aan boordevol onontgonnen parels en diamanten. Ook op deze zonnige zondag keken we uit naar drie bands die binnen het garage rock/punk tot aanverwante gebeuren, ondertussen een sterke reputatie hebben uitgebouwd. Met op het programma Thee Oh Sees, La Jungle en The Glücks zag ook die avond er inderdaad heel veelbelovend uit. De Chapiteau was totaal uitverkocht en vanaf de eerste tot de laatste noot ging het dak er dan ook volledig af. Zo zou later blijken. Ons verslag:

Op zaterdag 20 mei ging in Brussel de 'Belgian Pride' door, het jaarlijkse terugkerend evenement voor transseksuelen, homo's, lesbiennes en biseksuele. Kortom, een optocht om liefde en vriendschap te promoten en haat tegenover je medemens naar de vuilnisbak te verwijzen. Het liefst voor altijd. Aangekomen in Brussel, begaf ook ik me in de massa en kreeg prompt een gelukzalig gevoel vanbinnen door het zien van zo een grote massa mensen van alle kleuren, geuren en geslachten die gemoedelijk met elkaar zongen, dansen en feestelijk door de straten paradeerden. Daardoor zag die harde, grauwe wereld waarin we leven er prompt een beetje mooier uit. Een betere opener van ons avondje Les Nuits Botanique konden we ons niet bedenken. Op deze zaterdagavond zakten we af naar Koninklijk Circus voor de cd release van Mountain Bike, die in Brussel een thuismatch speelden en hun nieuwste schijf kwamen voorstellen, en Warhaus,  de band rond Maarten Devoldere (de helft van het frontmannenduo bij Balthazar). Enkel de benedenzaal werd benut en die zat toch aardig vol op deze zonnige zaterdagavond.