no fun at all

De 24e editie van Graspop Metal Meeting, de tweede keer op een rij volledig uitverkocht. Het beloofde druk vertoeven op de Desselse weide. Met Within Temptation en Slayer op vrijdag, Lamb of God en Slipknot op zaterdag en Sabaton en Kiss op zondag werd enerzijds gekozen voor oude waarden, anderzijds een gewaagde keuze genomen voor (co-)headliners. Voor twee van hen was het overigens een afscheid, een laatste passage op Graspop Metal Meeting. Maar van afscheid geen sprake voor de headliners van deze tweede officiële festivaldag (in feite de derde in het rijtje). Lees hier hoe Slipknot, Lamb of God en de vele andere bands het er vanaf brachten en hoe de sfeer op een volgelopen Graspop Metal Meeting was.

Dat de opwarming gisteren door Knotfest ook door de weergoden in goede aarde is gevallen merkten we vandaag aan de temperatuur, het beloofde een tropische driedaagse te worden. We bevinden ons natuurlijk nog steeds in het pittoreske stadje Clisson dat momenteel is ingenomen door duizende enthousiaste metalfans. Hellfest dus, zoals al enkele jaren het geval ruim op voorhand uitverkocht. Gigview was erbij en maakte voor jullie dit verslag.

Het Gentse viertal Raketkanon kent iedereen sinds hun debuutplaat RKTKN#1. Niet enkel dat uitstekend staaltje werk maar ook hun enorm energieke liveprestaties zorgden ervoor dat de band snel veel trouwe zieltjes voor zich kon winnen. Een drietal jaar later heeft de band al een tweede plaat uit getiteld RKTKN#2 en na vele omzwervingen doorheen Europa de laatste maanden, strijkt de band neer in Brussel om er de Ancienne Belgique af te breken. Hier volgt een relaas van mijn verhaal doorheen de avond. Een avond die ik begon met een aartsmoeilijke missie: een optreden van Raketkanon meemaken op de allerlaatste rij. Een missie waarin ik vrij snel heb gefaald.

Zaterdagavond, Charlatan: alvorens dit oord der verderf opnieuw een broeihaard wordt voor hitsige, dampende en schurkende ontmoetingen tussen (half)jonge lichamen en hun immer aansterkende hormonenspiegel, wordt de vloer gevuld voor een dubbele portie gitaarrazernij. Queen Kwong zal wellicht weinig belletjes doen rinkelen, maar als je weet dat haar grootste idolen Swans en Nick Cave zijn en haar man (en bandgenoot) de naam Wes Borland – u weet wel, de schminkpop van Limp Bizkit – draagt, moet er wellicht enkele interne radertjes in werking schieten; de kortsluiting die deze combinatie van referenties mogelijks veroorzaakt, wordt later in deze review kosteloos hersteld. Lushes, die ook het huidige voorprogramma vormen van o.a. Kurt Vile en Raketkanon  – jawel, nog zo’n vreemde verbinding – mocht de openingsnoten voor zich nemen.